- عبرت پذیر
عبرت پذیرنده، آنکه پند و عبرت می گیرد، عبرت گیر
معنی عبرت پذیر - جستجوی لغت در جدول جو
- عبرت پذیر(دَ / دِ)
عبرت پذیرنده. که عبرت بپذیرد. عبرت بین. عبرت گیر:
در آن شهر شد با تنی چند پیر
همه غایت اندیش و عبرت پذیر.
نظامی
در آن شهر شد با تنی چند پیر
همه غایت اندیش و عبرت پذیر.
نظامی
- عبرت پذیر
نصیحت گوش کردن، پند گرفتن
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
عادت پذیرنده، خوی پذیرنده، آنکه رفتار دیگران بر او تاثیر می گذارد، برای مثال کجا چون طبع مردم خوی گیر است / ز هرکس آدمی عادت پذیر است (عطار۱ - ۲۰۸)
(پَ رَ)
لغت نامه دهخدا
خوی پذیرنده. آنکه از کسی یا چیزی عادت پذیرد. آنکه خوی دیگری را قبول کند:
کجا چون طبع مردم خوی گیر است
ز هر کس آدمی عادت پذیر است.
عطار
کجا چون طبع مردم خوی گیر است
ز هر کس آدمی عادت پذیر است.
عطار
(بَ چَ / چِ / بَچْ چَ / چِ کُ نَ)
لغت نامه دهخدا
قابل آبادانی و زراعت. (ناظم الاطباء). آبادی پذیر. آبادانی پذیر. که قبول تعمیرو مرمت و ساختمان کند. سزاوار آبادانی:
چو آمد بجایی که بود آبگیر
بر و بوم آنجا عمارت پذیر.
نظامی.
چنین گفت با پور دهقان پیر
که تفلیس از او شد عمارت پذیر.
نظامی.
شبان گفت کای خسرو تخت گیر
بتاج تو عالم عمارت پذیر.
نظامی
چو آمد بجایی که بود آبگیر
بر و بوم آنجا عمارت پذیر.
نظامی.
چنین گفت با پور دهقان پیر
که تفلیس از او شد عمارت پذیر.
نظامی.
شبان گفت کای خسرو تخت گیر
بتاج تو عالم عمارت پذیر.
نظامی
(دَ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از پند گرفتن و نصیحت گوش کردن باشد. (برهان) (آنندراج). عبرت گرفتن:
گه از لوح ناخوانده عبرت پذیر
گه از صحف پیشینگان درس گیر.
نظامی.
مگر کز خوی نیکان پند گیرند
وز انجام بدان عبرت پذیرند.
سعدی
گه از لوح ناخوانده عبرت پذیر
گه از صحف پیشینگان درس گیر.
نظامی.
مگر کز خوی نیکان پند گیرند
وز انجام بدان عبرت پذیرند.
سعدی
چهره پذیر، شدنی پذیرنده صورت قبول کننده صورت، جوهری که صورت قبول کند، انجام شدنی ممکن: اثری از آثار و معالم علم... جز بر سده سیادت و وساده حشمت او صورت پذیر نیست
خو پذیر با بدان کم نشین که بد مانی خو پذیر است نفس انسانی (سنائی حدیقه) آن که از کسی یا چیزی عادت پذیرد کسی که خوی دیگری را قبول کند
